Για την ξαδέρφη μου Αδαμαντία Φλουρή

Δύσκολο πάλι το χαρτί στο χέρι μου να πιάσω
Λέξεις να βρω κατάλληλες για να σ’ εγκωμιάσω.

Ήμουν απροετοίμαστος ξαδέρφη Διαμαντία
κι ο Χάρος απροσδόκητα μου  ‘δωσε την αιτία.

Χρέος μου όμοως να σου πω λίγα μονάχα λόγια
γιατί δε μασε λείπουνε δάκρυα και μοιρολόγια.

Θυμούμαι πως η μάνα μου πήγανε στο αμπέλι
και σου διπλοπαράγγελνε: «Βλέπε μου το κοπέλι:!»

Πάντα σ’ εσένα μ’ άφηνε να πάει στο περβόλι
στα ξύλα ή στην αίγα μας καματερή η σκόλη.

Ότι κι αν μου συνέβαινε για κάθε μια αιτία
εσένα πρωτοφώναζα πάντοτε Διαμαντία.

Και μία πέτρα κάποτε που μου ΄ρθε στο κεφάλι
εσένα ξαναφώναξα να με αρνέψεις πάλι.

Όταν αρραβωνιάστηκες ο Νικηφόρος πάλι
έφερνε το γραμμόφωνο κι είχα χαρά μεγάλη.

Νύφη με άσπρο νυφικό εγώ πρωτόδα εσένα
δεν το ξεχωνώ κι ας είναι εδά τα χρόνια περασμένα.

Κάματε με τον άντρα σου μια φαμελιά μεγάλη
με όμορφα παιδόγγονα που θα ζηλεύαν άλλοι.

Αυτή ‘ναι η καλύτερη κληρονομιά που αφήνεις
τόσο απλό παράδειγμα σ’ όλους εμάς να δίνεις.

Ήσουνα πετροπέρδικα που ‘ βγαλε απ’ τη φωλιά της
μια κλωσουδιά που απλώθηκα στην Κρήτη τα παιδιά της.

Εσύ κι ο Μπίρμπης ήσασταν αδέρφια αγαπημένα
κι αντάμα πάλι γρήγορα στον Άδη μονιασμένα.

Άμε να βρες τον άντρα σου που θα σε περιμένει
κι οι δυο ψυχές παντοτινά να ‘στε αγκαλιασμένοι.

Να ‘χεις καλό παράδεισο όλοι θα ευχηθούμε
να ‘ναι ελαφρύ το χώμα σου ξαδέρφη θα σου πούμε.

Θερμά συλλυπητήρια εις τα παιδιά κι εγγόνια
και στα δισεγγονάκια σου να σε θυμούνται αιώνια.

Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα,
Δημήτρης Βασ. Σαμόλης 11/11/2023