Στη δεκαετία του 1950 και αργότερα στη δεκαετία του 1960 άρχισαν να γίνονται διάφορες προσπάθειες για την εξύψωση του πολιτιστικού επιπέδου του Αΐμονα. Αυτό έγινε από την πλευρά του κράτους αλλά και από ιδιωτική πρωτοβουλία.

Από την πλευρά του κράτους οργανώθηκαν διάφορα τμήματα μάθησης οικιακής οικονομίας. Συμμετείχαν νεαρές του χωριού και μάθαιναν κοπτική – ραπτική, κέντημα με τη χρήση μηχανής σε αυτά. Τα τμήματα τελούσαν υπό την αιγίδα της Διεύθυνσης Γεωργίας του Νομού. Οι κοπέλες του χωριού ωφελήθηκαν πάρα πολύ από αυτά τα μαθήματα.

Την ίδια εποχή λειτούργησε και σχολείο αγραμμάτων με δασκάλα τη Χρυσούλα Ανδρουλάκη από το Ρέθυμνο με μεγάλη επιτυχία. Έμαθαν πολλές κοπέλες γραφή και ανάγνωση, οι οποίες δεν μπόρεσαν να μάθουν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου

Οργανώθηκαν επίσης τμήματα λαϊκής επιμόρφωσης από τη Ν.Ε.Λ.Ε. (Νομαρχιακή Επιτροπή Λαϊκής Επιμόρφωσης), στα οποία διδάσκονταν χορός, γεωργικές καλλιέργειες, χειρισμός των αγροτικών μηχανημάτων και τρόπος αντιμετώπισης βλαβών αυτών και διάφορες άλλες δραστηριότητες.

Από την ιδιωτική πρωτοβουλία γίνονταν χοροεσπερίδες, θεατρικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις