Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται με την κτηνοτροφία, τη γεωργία αλλά και με το εμπόριο.

Η ονομασία προήλθε πιθανόν από την εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα (Αΐ (Παντελεή)μονα) που υπάρχει στο χωριό. Ο Εμ. Λαμπρινάκης (Γεωγραφία Κρήτης σ. 130) το ετυμολογεί από το Άγιος Μόνος, ενώ επικρατεί και η άποψη ότι προέρχεται από το αεί μόνος (πάντοτε μόνος). Ίσως να προέρχεται από το επώνυμο Aymo Goergius(Έλληνας συμβολαιογράφος στην Κρήτη το 1365) ή Aymone Graziella. Πάντως αναφέρεται με διάφορες ονομασίες:

• Aimonos το 1577 από το Fr. Barozzi (f° 27r)
• Aimona από τον Καστροφύλακα (Κ138) με 202 κατοίκους το 1577
• Aimonas το 1583 από το Βασιλιάτα (Μνημεία Κρητ. Ιστ. V, σ. 131)
• Aymonos το 1630 στην τούρκικη απογραφή με 38 χαράτσια (Ν. Σταυριανίδη, Μεταφράσεις, Β’ 130)
• Αΐμονος στην απογραφή του 1881 Αΐμωνας το 1900 Αείμονας το 1928 Αΐμονας το 1940

Στο χωριό βρέθηκαν αρχαϊκές πλάκες και ειδώλια που παριστάνουν θεές με υψηλό δαιδαλικό πόλο και κόμμωση (Archaeological Reports for 1966 – 67, p. 23) και αρκετά αρχαϊκά πλακίδια με παράσταση γυμνής ή ντυμένης θεάς (“Κρητικά Χρονικά” Τόμος 18 σελ. 284, 1984).

Ο Αΐμονας είναι ένα χωριό που τιμά την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κρήτης. Όλοι οι κάτοικοι αγαπούν την Κρητική μουσική, το χορό και το στίχο. Ένα χαρακτηριστικό αποτέλεσμα αυτής της αγάπης είναι ότι πολλοί ασχολούνται με την Κρητική μουσική, αρκετοί ερασιτεχνικά αλλά και πολλοί είναι επαγγελματίες Καλλιτέχνες στο χώρο αυτό. Στο χώρο τους επίσης είναι καταξιωμένοι και αρκετοί Συγγραφείς Αϊμονιώτες, οι οποίοι και αναφέρουν το χωριό στα βιβλία τους.

Όπως όλα τα χωριά της Κρήτης έτσι και ο Αΐμονας έχει τους δικούς του Θρύλους και Παραδόσεις, καθώς και τις δικές του ιστορικές στιγμές οι οποίες επηρέασαν τη μετέπειτα πορεία του χωριού.