Η ΓΛΥΚΙΑ ΓΛΩΣΣΑ

Γλυκιά γλώσσα λεγόταν κάποιος Γεώργιος Σαμόλης, αδερφός του Σαμολοαντώνη και του Σαμολοκοκκόλη. Το όνομα του το έδωσαν μάλλον επειδή μιλούσε ωραία.

Έφυγε μικρός από το χωριό και πήγε στο Ηράκλειο. Εκεί κατάφερε να δημιουργηθεί σχετικά γρήγορα, αφού μπόρεσε να έχει δυο μαγαζιά δικά του. Οι διηγήσεις τον θέλουν τόσο δυνατό οικονομικά, ώστε να στέλνει βοήθεια στον Ελευθέριο Βενιζέλο ώστε να εξοπλίζονται οι άντρες του με ιματισμό, υποδήματα και τρόφιμα όταν έκανε την θρυλική Επανάσταση του Θέρισσου στα Χανιά.

Παραμονές εκλογών του 1920 ήρθε στο χωριό και σαν φανατικός Βενιζελικός έλεγε στους χωριανούς να ψηφίσουν τον Βενιζέλο. Του υποσχέθηκαν καταφατικά για να μην τον στεναχωρήσουν και αυτός οργάνωσε γλέντι με δικά του έξοδα για να τους ευχαριστήσει.

Δυστυχώς την επόμενη μέρα ξέχασαν την υπόσχεσή τους οι χωριανοί και δεν τον ψήφισαν. Δυσαρεστημένος ο Γεώργιος έφυγε από το χωριό και δεν ξαναγύρισε. Στη συνέχεια έφυγε και από το Ηράκλειο και πήγε στη Σμύρνη. Έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη του με τη Μικρασιατική καταστροφή.

ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Κατά την εκστρατεία της Μικράς Ασίας έλαβαν μέρος οι εξής στρατιώτες:

Ιωσήφ Γ. Κοντογιάννης ή Νομαρχοσήφης
Γεώργιο Χ. Λιναρίτης
Δημήτριος Μ. Λιναρίτης ή Μανουσοδημήτρης
Μύρος Ζ. Παπαδάκης ή Παπαδομύρος
Ιωάννης Ν. Ρουμπάκης ή Νταρογιάννης
Μιχαήλ Στ. Συγλέτος ή Χατζανέστης
Γεώργιος Εμ. Τζεδάκης ή Τζεδογιώργης

Μετά την κατάρρευση τον Αύγουστο του 1922 που ακολούθησε η οπισθοχώρηση για τη Σμύρνη, κάποιοι σκοτώθηκαν και άλλοι αιχμαλωτίστηκαν. Ο Γεώργιος Χ. Λιναρίτης συνελήφθη αιχμάλωτος και τον έβαλαν να τραβάει κάρο, ταΐζοντάς τον σανό σαν κάποιο υποζύγιο. Δυστυχώς δεν άντεξε πολύ και πέθανε.

Ο Δημήτριος Μ. Λιναρίτης τραυματίστηκε στο Έσκι – Σεχήρ, γλύτωσε αλλά υπέκυψε στο τραύμα αργότερα. Επίσης αρρώστησαν και πέθαναν από τις κακουχίες την ίδια περίπου εποχή και οι Γεώργιος Κοντογιάννης ή Κτύπας και ο Ανδρέας Ν. Τερζάκης.