Τοπωνυμίες
Ονομασίες τοποθεσιών
Στον κήπο του σπιτιού του Κοντογιαννανδρέα, πατέρα του Εμμανουήλ Ανδ. Κοντογιάννη, που το είχε από τον πατέρα του υπήρχε Τούρκικο νεκροταφείο, μεζάρια δηλαδή. Το αρχικό κτίσμα σώζεται ακόμα όπως ήταν, με εξαίρεση πως επεκτάθηκε και του προστέθηκε κι ανώγειο (οντάς). Εκεί πήγαιναν κάθε Παρασκευή οι Τούρκοι να προσευχηθούν κάνοντας το γνωστό αμπέτζι (γονυκλισιά) γιατί βέβαια έλειπε το απαραίτητο τζαμί, όπως είναι γνωστό οι Τούρκοι ήταν τόσο αφοσιωμένοι που παρέμεναν ακίνητοι, ακόμα και αν χαλούσε ο κόσμος γύρω τους.
Οι χριστιανοί όμως που το ξέρανε αυτό, βρίσκανε κάπου κάπου την ευκαιρία να αρπάζουν τα υποδήματά τους, που τα έβγαζαν και τ’ άφηναν απέξω. Στο τόπο αυτό των μεζαριών, φύτρωναν παλιότερα κρίνοι κι άλλα νεκρολούλουδα. Σήμερα δε σώζεται τίποτα βέβαια από αυτά. Μονάχα βρέθηκε το μισό μιας μαρμάρινης πλάκας, με επιγραφή στην Αραβική, δίπλα σε κάτι χαλάσματα και μπορεί να σχετίζεται με αυτά. Το μέρος λέγανε κάποτε πως ήταν στοιχειωμένο. Μια φορά ο Ντερτζοκοκόληςλέει πως είδε μέσα στα μεζάρια μια μαύρη αγελάδα που ξαφνικά την έχασε από τα μάτια του.
Μια άλλη φορά λίγο πιο πάνω από τα μεζάρια, στου Σουλεϊμάν τ’ αλώνι είδε ο Κωσταντόκωστας όταν ήταν παιδί μια αγέλη από μουλάρια. Το είπε στον πατέρα του και όταν πήγαν ενώ το παιδί τα έβλεπε ο πατέρας του δε έβλεπε τίποτα!