Επί της ευκαιρίας με τον πρόσφατο χαμό του θείου Μπίρπη (Δημήτρη Αλεξάνδρου Σαμόλη) θα ήθελα κι εγώ σαν μικρό αφιέρωμα να αναφερθώ σε 4 γεγονότα τα οποία έχω ήδη κοινοποιήσει μέσω διαδικτύου:
– Στην ιστοσελίδα του Συλλόγου μας στο άρθρο “Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΣΤΑ ΣΕΙΣΑΡΧΑ” σε μικρή ηληκία όταν έτρεχε να διαφύγει από τους πυροβολισμούς των Γερμανών. Διαβάστε το άρθρο
– 4 Φεβρουαρίου 2018 στην εκπμπή “Πας μαγειρεύοντας¨της ΚΡΗΤΗ TV στο 42:48, Δείτε το βίντεο στο συγκεκριμένο σημείο.
– 15 Αυγούστου 2018 ημέρα της μέρα Κοιμήσεως Θεοτόκου στην ομόμαδα μας Aimonas – Καλλιτεχνικά και άλλα αναφέρθηκα σε μια μαντινάδα του. Δείτε τη δημοσίευση.
– 23 Σεπμτεβρίου 2018 όταν εκλπηρώθηκε η επιθυμία του για να υψωθεί Σταυρός στο βουνό Κεφάλα. Δείτε τις φωτογραφίες από την σελίδα μας.
Καλό παράδεισο θείε!
Βασίλης Σαμόλης
Διαβάστε παρακάτω τον επικήδειο λόγο που έβγαλε ο πατήρ Ανδρέας Κεφαλογιάννης στις 8/11/2023:
“Στέκομαι μπροστά στην περπατησιά ενός καλού άνδρα. Ενός λεβέντη όπως τον είχα χαρακτηρίσει και αποτυπώσει στην καρδιά μου. Ενός Κρητικού ο οποίος δεν ξέφυγε από το καθήκον της ανθρωπιάς.
Δε θα σου ευχηθώ καλέ μου φίλε να έχεις καλή προς το Θεό στράτα, γιατί είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο Θεός σε έχει κατατάξει στο τάγμα των άξιων και των αλοστρατισμένων παιδιών του.
Στα χρόνια που ο Αϊμoνας με αγκάλιασε και έζησα δίπλα στους ανθρώπους του, με έκανες να σε νιώθω σαν την οικογένεια μου. Δεν αρνιόσουν τις κουβέντες και δεν ντρεπόσουν για τα τρίσβαθα σου. Και τούτο είναι ένα καμάρι για κάθε υγιή άνθρωπο. Να έχει Θεό μέσα του και να μην ντρέπεται για τις στιγμές που συναντιέται με το μέσα του.
Αφήνεις πίσω σου μία δομημένη και όμορφη οικογένεια με τους τρεις γιου σου και τις θυγατέρα σου. Δίδαξες και παρέδωσες στην κοινωνία υγιής και σοβαρούς ανθρώπους. Κι είμαι περήφανος και τυχερός που έγινα αποδέκτης της αγάπης που έδειχνες στα σπλάχνα σου.
Ομολογώ ότι η παρέα μας καλέ μου φίλε, ήταν ζωντανή, ζωηρή και αληθινή. Όση μερακλίδικη ζωή είχες, την αποτύπωνες στα ζάλα σου όταν χόρευες. Η επαφή σου με τη γη και τη φύση σε είχε κάνει δυνατό και με διάκριση σε όλα όσα άγγιζες και συναντούσες.
Έκλεισες τα μάτια σου φίλε μου και η κυρά σου και αρχόντισσα Μαρίνα σε χάρηκε και συντρόφευσε, μέχρι τα χρόνια σου να γεμίσουν ένα ολόκληρο, του θεού και των ανθρώπων βιβλίο. Υπήρξες πλήρης και ταξιδεύεις πλήρης.
Σε αυτή την πληρότητα δικαιούμαι φίλε μου, να σταθώ και στα τελευταία λόγια του αποχαιρετισμού να εκφράσω το χαμόγελο μου για τη συνάντηση σου, με το Θεό μας. Συνάντηση λύτρωσης, αφού η ύπαρξη όλων μας, όλων των ανθρώπων, που ως εικόνα του Θεού μας από τη γέννηση μας και μέχρι το τέλος της γήινης διαδρομής μας, επιζητούμε, ακόμα και ασυνειδήτως αυτή τη συνάντηση με το Θεό.
Κατά τη διάρκεια της ζωής μας ως άνθρωποι, παιδιά του θεού που συχνά τον στεναχωρούμε αλλά πιο συχνά τον αποζητούμε, η συνάντηση με το Θεό μας πραγματώνεται μέσα στις καρδιές μας. Συχνά δεν ομολογείται, αλλά αυτή η κρυφή συνάντηση είναι που μας διδάσκει και μας σπρώχνει στην θεάρεστη ανθρώπινη μεταμόρφωση μας.
Μπορεί καλέ μου φίλε στη ζωή σου να μην είχες αποδείξεις για την ύπαρξη του θεού, τις οποίες θα καμάρωνες να ομολογήσεις στους συνανθρώπους σου, είχες όμως αυτή την κρυφή συνάντηση στο μετερίζι της καρδιά σου με το Θεό και για το λόγο αυτό υπήρξες ο άνθρωπος με τα γνωρίσματα της πρεπιάς και της ανθρωπιάς που σε διέκριναν.
Είχες μέσα σου Θεό. Κανένας από όλους εμάς, από όλους τους ανθρώπους δεν είναι σε θέση να κλείσει ραντεβού με τον Θεό. Διότι ο Θεός δεν έχει ραντεβού, κατοικεί θέλουμε δεν θέλουμε, μέσα μας, άρχων της ύπαρξης μας και δέχεται είτε την ευλάβεια και τις αγαθές πράξεις μας προς τους άλλους ανθρώπους, είτε την αδιακρισία μας, την ύβρη και την αδιαφορία προς τους άλλους.
Εκείνος όμως αδέρφια μου παραμένει μέσα μας. Υπάρχει. Αναμένει. Επιτρέπει την απόλυτη και διαρκή ελευθερία μας. Μέχρι τη στιγμή που θα κρίνει ότι χρειάζεται να επέμβει. Για το λόγο αυτό, ποτέ ο άνθρωπος δε χάνεται. Διότι ο Θεός μας, ο Χριστός μας, είναι ο καθένας μας ξεχωριστά. Όλη η πορεία μας στη ζωή, έχει Θεό. Είτε το πιστεύουμε είτε όχι.
Και μόλις γίνει η συνάντηση μαζί του, σκύψουμε δηλαδή με ταπεινότητα και χωρίς φόβο μέσα μας, αγκαλιάσουμε τον άλλον εαυτό μας, αυτό που συμβαίνει είναι η καλοσύνη. Ομοιάζει σαν να αγκαλιάζουμε τον κόσμο όλο. Αυτό όμως συμβαίνει διότι απλά αγκαλιάζουμε τον Θεό που αντιλαμβανόμαστε ότι μας καρτερεί κατοικώντας αδιάλειπτως στο μέσα μας.
Δεν είναι σπαραγμός η ώρα του φευγιού του Άνθρωπου από τη ζωή. Είναι η στιγμή που ο Θεός, έγινε ένα με τον άνθρωπο, και τον καλεί για μία αέναη επαφή στη Θεοσύνη και στο όλον. Για τους λόγους αυτούς καλέ μου φίλε, χαμογελάω, γνωρίζοντας ότι σε κρατάει από το χέρι ο Χριστός μας, ο Θεός μας, και συ χαμογελάς γιατί εκπλήρωσες, τα της όμορφης πορείας σου στη ζωή, για να γίνεις αποδέκτης, της απόλυτης ζωής στο ουράνιο βασίλειο ως Άνθρωπος, ως Ορθόδοξος, ως πατέρας ως αγέρωχος περιπατητής που δεν λοξοδρόμησες, μιας και είσαι τέκνο θεού.
Καλό ταξίδι στ’ ουρανού
τσι μυρισμένους τόπους
έκεια που σμίγει ο Θεός
ξεχωριστούς ανθρώπους
Καλή σου ανάπαυση”
Διαβάστε επίσης και τις μαντινάδες που είχε γράψει ο πατέρας μου Δημήτρης Βασ. Σαμόλης.
