Δύσκολο πάλι το χαρτί στο χέρι μου να πιάσω
Λέξεις να βρω κατάλληλες για να σ’ εγκωμιάσω.

Ήμουν απροετοίμαστος ξαδέρφη Διαμαντία
κι ο Χάρος απροσδόκητα μου  ‘δωσε την αιτία.

Χρέος μου όμοως να σου πω λίγα μονάχα λόγια
γιατί δε μασε λείπουνε δάκρυα και μοιρολόγια.

Θυμούμαι πως η μάνα μου πήγανε στο αμπέλι
και σου διπλοπαράγγελνε: «Βλέπε μου το κοπέλι:!»

Πάντα σ’ εσένα μ’ άφηνε να πάει στο περβόλι
στα ξύλα ή στην αίγα μας καματερή η σκόλη.

Ότι κι αν μου συνέβαινε για κάθε μια αιτία
εσένα πρωτοφώναζα πάντοτε Διαμαντία.

Και μία πέτρα κάποτε που μου ΄ρθε στο κεφάλι
εσένα ξαναφώναξα να με αρνέψεις πάλι.

Όταν αρραβωνιάστηκες ο Νικηφόρος πάλι
έφερνε το γραμμόφωνο κι είχα χαρά μεγάλη.

Νύφη με άσπρο νυφικό εγώ πρωτόδα εσένα
δεν το ξεχωνώ κι ας είναι εδά τα χρόνια περασμένα.

Κάματε με τον άντρα σου μια φαμελιά μεγάλη
με όμορφα παιδόγγονα που θα ζηλεύαν άλλοι.

Αυτή ‘ναι η καλύτερη κληρονομιά που αφήνεις
τόσο απλό παράδειγμα σ’ όλους εμάς να δίνεις.

Ήσουνα πετροπέρδικα που ‘ βγαλε απ’ τη φωλιά της
μια κλωσουδιά που απλώθηκα στην Κρήτη τα παιδιά της.

Εσύ κι ο Μπίρμπης ήσασταν αδέρφια αγαπημένα
κι αντάμα πάλι γρήγορα στον Άδη μονιασμένα.

Άμε να βρες τον άντρα σου που θα σε περιμένει
κι οι δυο ψυχές παντοτινά να ‘στε αγκαλιασμένοι.

Να ‘χεις καλό παράδεισο όλοι θα ευχηθούμε
να ‘ναι ελαφρύ το χώμα σου ξαδέρφη θα σου πούμε.

Θερμά συλλυπητήρια εις τα παιδιά κι εγγόνια
και στα δισεγγονάκια σου να σε θυμούνται αιώνια.

Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα,
Δημήτρης Βασ. Σαμόλης 11/11/2023

Σήμερα στον Αίμονα καμπάνα θα χτυπήσει
πένθιμα ένα μερακλή να αποχαιρετίσει.

Γέννημα θρέμμα του χωριού που την κορμοστασιά του
όλοι θα καμαρώναμε μα και την λεβεντιά του.

Άρχοντας στην εμφάνιση με τη χρυσή καρδιά του
ήταν σε όλους φανερά τα προτερήματά  του.

Μπίρμπη τον εφωνάζανε γιατί’ χε σβελτοσύνη,
φιλότιμο, λόγω τιμής μα και πιτιδωσύνη.

Θυμούμαι στο Γενί Γκαβέ που’ κανε τον τσαγκάρη
κι έφτιαχνε υποδήματα με τέχνη και με χάρη.

Εκεί τονέ γνωρίσανε όλοι οι ντελικανίδες
από τα γύρω τα χωριά που ήτανε μερακλήδες.

Γι΄ αυτό τονέ καλούσανε εις τσοι χαρές τους όλοι
να καμαρώσουν χορευτή τον ΜΠΙΡΜΠΗ το Σαμόλη!

Μα και οι μαντινάδες του όμορφες ήταν όλες
σαν του καλύτερου μπαξέ τσοι μυρισμένες βιόλες.

Οι συντεκνιές κι οι κουμπαριές που’ καμε θα γροικούνται
απ΄ όσους τον εγνώρησαν για να τα διηγούνται.

Φίλους σε όλα τα χωριά που πήγε έχει κάνει
που να τις γράψω δυστυχώς μια κόλα δεν με φτάνει.

Κάθε πρωί που στον Γκαβέ πήγαινε με τα πόδια
στο μαγαζί που τα σφυριά είχε και καλαπόδια.

Ένα κλαδί μιας χαρουπιάς με την ζερβή του χέρα
έπιανε μόνος κι έκανε φιγούρες στον αέρα!

Μα τον χοροδιδάσκαλο έπιασε τον Αξιώτη
και στον Κρουσώνα χόρεψαν ένα Μαλεβιζιώτη.

Μα και στους άλλους τους χορούς τονε χειροκροτήσαν
ποιος είναι και πώς λέγεται να μάθουν αρωτήσαν.

Τις περισσότερες φορές δινόταν η αιτία
κι εχόρευε στο πλάι του πιτήδεια η Διαμαντία.

Ποια κοπελιά δεν θα΄ θελε εκτός της αδερφή του
να κρατηθεί στο μπράτσο του έστω σε μια στροφή του.

Φτωχά τα χρόνια μα αγνά και το ’φερε η μοίρα
να κάνει όμορφους χορούς στου Καρεκλά* την λύρα.

Που πασαδόρο έπαιρνε τον Γιώργη Κοντογιάννη
μα και ο γιος του σήμερα τον Λαουτιέρη κάνει.

Όταν ο Μπίρμπης σήκωνε ντάμα για να χορέψει
εκάτεχε ο Καρεκλάς ήντα ‘θελα του παίξει.

Με τη γλυκιά του τη φωνή άρχιζε τα παινάδια
κι έλεγε την αξέχαστη όμορφη μαντινάδα.

Χόρεψε χαϊδεμένη μου χόρεψε Σούστα- Σούστα
μα ο Μπίρπμης είναι στον Γκαβέ και φτιάχνει τα παπούτσια.

Σ΄αυτά τα μερακλίκια του θα σταματήσω τώρα
γιατί όσα ξέρω αν σας πω θα χρειαστώ πολλή ώρα!

Για ‘μένα ο ΜΠΙΡΜΠΗΣ ήτανε ο πρωτοξάδερφός μου
αλλά και μερικές φορές πατέρας κι αδερφός μου.

Κάθε φορά που έπαιρνα έλεγχο απ΄ τη δασκάλα
εκείνος τον υπόγραφε μα του χρωστώ και άλλα.

Κάποτε που η μάνα μου άρρωστη στο Γαράζο
ήταν και δεν εκάτεχα ούτε αυγό να βράζω.

Ερχότανε βράδυ πρωί την αίγα μας ν’ αρμέξει
να’ χω το γάλα της να πιω ύστερα και μισέψει.

Όμως απ’ όλα πιο πολύ πάντα αναγνωρίζω
πως φρόντισε την σύζυγο που έχω να γνωρίσω.

Φεύγει ο γλεντζές, ο μερακλής, ο Μυλοποταμίτης
ένας απ’ τους καλύτερους τους χορευτές τση Κρήτης.

Δεν δείχνει τα χωράφια του, τα βιβλιάριά του
μα φαίνονται τα πλούτη του στην οικογένειά του.

Η σύζυγος, οι τρεις του γιοι κι η μια του θυγατέρα
γαμπρός και νύφες φαίνονται εδώ αυτή τη μέρα.

Εγγόνια και δισέγγονα τον αποχαιρετούνε
φίλοι, γνωστοί και συγγενείς κι όσοι τονέ τιμούνε.

Άφησε ένα όνομα καλό χωρίς ψεγάδι
να το΄ χει διαβατήριο φεύγοντας για τον Άδη.

Μα κι ο Σταυρός που έκανε στην τρούλα στην Κεφάλα
θα μείνει για ανάμνηση εκτός απ’ όλα τ΄ άλλα.

ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ:

Ως που να στέκει ο Σταυρός πιστέψετέ με όλοι
πως θα γροικάτε τ’ όνομα του ΜΠΙΡΜΠΗ του Σαμόλη.

Μπίρμπη καλό παράδεισο τώρα που ανθισμένα
είν’ όλα τα χρυσάνθεμα εξάδερφε για’ σένα.

Ο Μιχαήλ Αρχάγγελος που σήμερα γιορτάζει
θα βάλει την ψυχούλα σου εκεί που σου ταιριάζει.

Με σεβασμό, εκτίμηση και αγάπη
Δημήτριος Β. Σαμόλης 8/11/2023

* Πρόκειται για τον Μιχαήλ Φλουρή από την Θεοδώρα Μυλοποτάμου, μαθητής του πρωτομάστορα της λύρας Καρεκλά.  Κράτησε το ίδιο όνομα όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο κύριος Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης.

Για τον σύντεκνο μου Ανδρέα Μαγκωνάκη

Σύντεκνε ότι και να πω είναι φτωχά τα λόγια
σε τέτοιο αποχωρισμό να γίνου+ν μοιρολόγια.

Ο μισεμός σου  σήμερα μας έχει συγκλονίσει
φίλους, γνωστούς και συγγενείς και ξένους συγκινήσει.

Ήσουνα σύζυγος καλός το ίδιο και σαν κύρης
στην Εκκλησιά επίτροπος και σ’ όλα νοικοκύρης.

Τα πιο ωραία γράμματα έκανες στο σχολειό μας
και τα χρησιμοποίησες στο συνεταιρισμό μας.

Χρήσιμος ήσουν στο χωριό και σε αναζητούμε
κι όλοι «Καλό παράδεισο» στη φεύγα σου θα πούμε!

Πρωτού γεράσει ο άνθρωπος κρίμα ‘ναι να πεθαίνει
δοκιμασίες αρκετές και πόνους να παθαίνει.

Ένας που βάσανα πολλά τράβηξε στη ζωή του
και άντεξε αγόγγυστα τους πόνους στο κορμί του.

είσαι κι εσύ που πάλεψες με υπομονή μεγάλη
σαν ένας σύγχρονος Ιώβ που δεν αντέχουν άλλοι.

Δυο μήνες τον ανέβαινες του Γολγοθά το δρόμο
μέχρι να φτάσεις στη κορφή μ’ ένα σταυρό στον ώμο.

Σύντεκνε τα χτυπήματα της μοίρας ένιωσές τα
κι άλλες φορές απάνω σου κι αντρίκια πάλεψές τα

Όμως ετούτη τη φορά όσο κι αν είχες θάρρος
η μάχη ήταν άνιση και κέρδισε ο Χάρος.

Μέσα στο Βενιζέλειο έσβησε η πνοή σου
κι ο Μιχαήλ Αρχάγγελος επήρε την ψυχή σου.

Τα χρόνια είναι δυστυχώς για όλους μετρημένα
ώρες και δευτερόλεπτα όλα προγεγραμμένα.

Έτσι κι εσένα σύντεκνε έφτασε η σειρά σου
φεύγεις κι αφήνεις μόνη της την οικογένειά σου.

Στη σεβαστή συντέκνισσα θα πω στην Μελπωμένη
να κάμει πέτρα την καρδιά τώρα που μόνη μένει.

Να ‘χει καλή υπομονή για τα παιδόγγονά της
και να λιγάνει με καιρό ο πόνος στην καρδιά της.

Μπρος στην φωτογραφία σου θ’ ανάβει το καντήλι
με προσευχή, με δάκρυα και πικραμένα χείλη.

Σ’ όλους συλλυπητήρια, νύφες, παιδιά, εγγόνια
να μην τονε ξεχάσουνε όσο θα ζήσουν χρόνια.

Καλό ταξίδι σύντεκνε και στη ζωή την άλλη
που είναι ατελεύτητος θ’ ανταμωθούμε πάλι.

Να ‘ναι το χώμα σου ελαφρύ κι η μνήμη αιωνία
αυτή ‘ναι  τελευταία μου ευχή κι επιθυμία.

Δημήτρης Βας. Σαμόλης 14/2/23

Η φωτογραφία είναι από τον Γιάννη Φλουρή και αναρτήθηκε στο facebook

Γεννήθηκε το 1957, στον Αΐμονα, στο ορεινό Μυλοπόταμο. Τελείωσε το Λύκειο στο Πέραμα Ρεθύμνης. Σπούδασε στην Αθήνα Δημοσιογραφία, συνέχισε στο Λονδίνο σπουδές στην Επικοινωνία.

*Ο πατήρ Γεώργιος Φλουρής γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Αΐμονα Μυλοποτάμου.

Στα οκτώ του χρόνια πριν αποφασίσει να ασπασθεί την ιεροσύνη, υπηρετούσε με πίστη και αφοσίωση τη ζωγραφική. Όταν πήγαινε βόλτα με τους γονείς του στο Ηράκλειο και τα Χανιά, μαγευόταν από τα χρώματα της φύσης. Έκλεινε τα μάτια και έψαχνε τρόπο να απαθανατίσει το μεγαλείο της κρητικής γης.

Το βάπτισμα στην τέχνη της ζωγραφικής το έλαβε ένα πρωί όταν ο πατέρας του κρατώντας τον από το χέρι και τον πήγε σε ένα μαγαζί με είδη ζωγραφικής. Ο μικρός Γιώργος κοίταζε την παλέτα με τα χρώματα, άρχισε να περιεργάζεται τον καμβά και άγγιζε ευλαβικά τα πινέλα. Όταν είδε σε μια εικόνα έναν πίνακα του Νικόλαου Γύζη, γύρισε και είπε στον πατέρα του. «Είναι πολύ εύκολο να το ζωγραφίσω και εγώ».

Από τότε άρχισε να πειραματίζεται με τα χρώματα και τα υλικά.

*Στην ηλικία των δεκατεσσάρων βρέθηκε στην Αθήνα και όπου μένει έκτοτε. Σπούδασε στην Ιερατική Σχολή Κολωνακίου και έχει έκτοτε πάντα προτεραιότητα την Ιεροσύνη.

Ο πατήρ Γεώργιος ακόμη και όταν ενεδύθη το ράσο συνέχισε να ζωγραφίζει, στον ελεύθερο χρόνο του, στις δύσκολες αλλά και στις χαρούμενες στιγμές της ζωής του. Για αυτόν είναι καταλυτική μορφή έκφρασης. Τα πορτρέτα των γονιών του, της συζύγου του που φιλοτέχνησε είναι εκείνα τα οποία δεν αποχωρίζεται ποτέ.

Όπως εξηγεί στο CNN Greece, δεν πήγε ποτέ σε σχολή. Είναι αυτοδίδακτος ζωγράφος που αντιγράφει έργα μεγάλων καλλιτεχνών, βάζοντας τη δική του «πινελιά». Οι πίνακές του αποτυπώνουν συνήθως τοπία. Άλογα που τρέχουν σε κύματα, αντικατοπτρίζουν την ελεύθερη ψυχή του εξηγεί ο πατήρ Γεώργιος, ανοίγοντας την πόρτα του μικρού εργαστηρίου του. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο… ναό που βρίσκεται κάτω από το σπίτι του. Εκεί υπηρετεί με πίστη τη ζωγραφική. Στο κέντρο δεσπόζει ένα τραπέζι με μπογιές, υλικά ζωγραφικής και πινέλα. Στους τοίχους «κρέμονται» τα έργα τέχνης του.

Ο αγαπημένος του ζωγράφος, είναι ο Νικόλαος Γύζης, ο ονειροπόλος και ποιητικός καλλιτέχνης ο οποίος εμπνεόταν από τις συνήθειες των ανθρώπων που τον περιστοίχιζαν και αφουγκραζόταν τον πολιτικό και κοινωνικό σχηματισμό την νέας Ελληνικής κοινωνίας. «Άλλωστε και ο Γύζης ήταν βαθιά θρησκευόμενος. Αποτύπωνε στον καμβά του εικόνες με αλληγορική και μεταφυσική έννοια σε μια προσπάθεια να εκφράσει τις υπαρξιακές του αγωνίες. Το Καλό και το Κακό και η νίκη του πρώτου έναντι του δεύτερου είναι το κυρίαρχο θέμα των ώριμων έργων του», λέει ο πατήρ Γεώργιος και προσθέτει: «Όλα του τα έργα έχουν μια ιδιαίτερη εσωτερικότητα».

Το βλέμμα μας πέφτει στον «Κουρέα» αντίγραφο του πίνακα του Γύζη στον οποίο ο πατήρ Γεώργιος έκανε ορισμένες «τροποποιήσεις». Έκανε πιο αισθητό το κούρεμα των μαλλιών, έβαλε στον λιλιπούτειο εικονιζόμενο κάλτσες και διαφορετικά παπούτσια. Ακριβώς απέναντι βρίσκεται μια μητέρα που κρατά το παιδί της. Ο πατήρ Γεώργιος μας μιλά για το εντυπωσιακό μπλε χρώμα που την περιβάλλει. Κοντά στο κεφάλι της είναι πιο ανοιχτόχρωμο, πιο φωτεινό, σαν αμυδρό στεφάνι και όσο απομακρύνεται από αυτή τόσο γίνεται πιο έντονο και πιο βαθύ το μπλε. «Αυτή είναι η αύρα που εκπέμπει η ψυχή της. Φως. Αγάπη. Ηρεμία. Έλξη το αντίθετο της απώθησης», εξηγεί.

Ο πατήρ Γεώργιος κάνει αγιογραφίες και σε ναούς. Έργα του βρίσκονται στην Αγία Μαρίνα στα Μελίσσια που διακόνησε για περίπου 20 χρόνια. Η εικόνα του Χριστού είναι φιλοτεχνημένη σε καμβά. Όμως έχει και στοιχεία από φυσικά υλικά. Ο Ιησούς είναι ενδεδυμένος με κόκκινο βελούδινο ύφασμα και το στεφάνι του είναι από φυσικά αγκάθια. Τα δε χέρια του είναι σκαλισμένα σε ξύλο. Στον ίδιο ναό έχει φιλοτεχνήσει και την Παναγία, τον Άγιο Γεώργιο, τον Άγιο Φανούριο. «Η βυζαντινή εικόνα εκφράζει την εσωτερικότητα. Μια εσωτερική πνευματική επικοινωνία και προσευχή. Αυτό άλλωστε είναι το μεγαλείο της Ορθοδοξίας», εξηγεί ο πατήρ Γεώργιος.

Ο πατήρ Γεώργιος ζωγραφίζει και πρόσωπα. «Μου αρέσει να αποτυπώνω τα συναισθήματα και την ψυχή τους» λέει χαρακτηριστικά και μας δείχνει φωτογραφία από το πορτρέτο του μητροπολίτη Κηφισίας Κύριλλου το οποίο φιλοτέχνησε και του το προσέφερε.

*Kατά διαστήματα έχει βρεθεί στον τόπο που γεννήθηκε και δεν ξεχνά τους συγγενείς, φίλους και όλους τους κατοίκους του χωριο και και πάντα εύχεται και προσεύχεται να έχουν την ευλογία Του Θεού.

Σήμερα ο πατήρ Γεώργιος ασκεί τα ιερατικά του καθήκοντα στον Άγιο Ελευθέριο Αμαρουσίου. Τον ελεύθερο χρόνο του ζωγραφίζει, μιλά με τους ενορίτες του και εμπνέεται από την εσωτερικότητα των ανθρώπων που συναντά.

Δείτε τον πατήρ Γεώργιο στο facebook

Πηγή και φωτογραφίες από www.cnn.gr/news/prosopa/story/88717/georgios-floyris-iereas-kai-zografos ενώ η πρώτη φωτογραφία κεφαλίδας είναι από τον προσωπικό λογαριασμόυ του πατήρ Γεώργιου.

Επίσης οι παράγραφοι με αστερίσκο έχουν προστεθεί στην ιστοσελίδα μας μετά από περαιτέρω πληροφορίες του ίδιου του πατήρ Γεώργιου.

Ο Γιάννης Συγλέτος σπούδασε στην Αθήνα με πρώτο του πτυχίο από την Σχολή Ηλεκτρονικών Αναστασιάδη στα ηλεκτρονικά και με δεύτερο από την Σχολή Παπαντωνοπούλου στην ηχοληψία με άριστα. Επέκτεινε τις σπουδές του στη Μουσική φοιτώντας στο Ωδείο Αθηνών  και στο Πινδάρειο Ωδείο, από όπου έλαβε το Δίπλωμα του Ειδικού Αρμονίας με άριστα, ενώ παράλληλα εργαζόταν και σπούδαζε δίπλα στον Δάσκαλο Ηχοληψίας Σήφη Σιγανό, ολοκληρώνοντας τις γνώσεις του στον τομέα των ηχογραφήσεων. Το έτος 1976 με μεσολάβηση του μαέστρου Kurt Massure και με την υποστήριξη της ΕΡΤ μετεκπαιδεύεται στο Βερολίνο στον τομέα ηχογραφήσεων κλασσικής και σύγχρονης μουσικής με τους διάσημους στον τομέα τους καθηγητές Wigla και Lau.

Το έτος 1972 ο Μάνος Χατζιδάκις ως Γενικός Διευθυντής της Ελληνικής Ραδιοφωνίας τον επέλεξε να αναλάβει τις ηχογραφήσεις της Ορχήστρας Ποικίλης Μουσικής της ΕΡΤ, συνεργασία που διήρκησε μέχρι το έτος 1976. Από τα τέλη του 1976 αναλαμβάνει τις ηχογραφήσεις της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση σημαντικότατων μαέστρων (Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Ευθύμιος Καβαλλιεράτος, Μιλτιάδης Καρύδης, Οδυσσέας Δημητριάδης, Δημήτρης Χωραφάς, Ανδρέας Παρίδης, Βύρων Κολάσης, Θεόδωρος Αντωνίου, Άλκης Μπαλτάς, Horst Neuman, Claudio Abbado, Gyorgi Lehel, Yehudi Menuhin, Rolf Reuter, Kurt Massure κ.α.). Το έτος 1979 εδραιώνεται ως ένας από τους βασικούς συνεργάτες του Μάνου Χατζιδάκι, που εκείνη την περίοδο κατείχε τη θέση του Γενικού Διευθυντή του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Αποτελεί για όλη τη συνέχεια της συνεργασίας τους έναν από τους μόνιμους ηχολήπτες του Μάνου Χατζιδάκι στην Ορχήστρα των Χρωμάτων και με σημαντικές παρουσίες στους πολιτισμικούς θεσμούς: “Μουσικός Αύγουστος” στο Ηράκλειο Κρήτης, “Φεστιβάλ Λύρας” στα Ανώγεια Κρήτης και “Αγώνες Τραγουδιού” στην Κέρκυρα. Την περίοδο εκείνη παράλληλα συνεργάστηκε με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως τους Astor Piazola, Gisela Mai, Susanna Rinaldi και Piovanni και σε συναυλίες στο Θέατρο Ηρώδου του Αττικού με τους Luciano Pavarotti, Jose Carreras, Αγνή Μπάλτσα, Νάνα Μούσχουρη.

Με τους Μουντάκη, Σταγάκη, Δερμιτζιγιάννη, Αμαργιαννάκη

Από το 1996 αναλαμβάνει προϊστάμενος του Τμήματος Ηχογραφήσεων των Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ (Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα, Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής, Χορωδία ΕΡΤ, Big Band).

Τα τελευταία χρόνια συνεχίζει απερίσπαστα την συνεργασία του με την Ορχήστρα των Χρωμάτων και με τα Νέα Σύνολα της ΝΕΡΙΤ και παράλληλα αναλαμβάνει την ηχητική κάλυψη μουσικών, θεατρικών και χορευτικών παραστάσεων και παρουσιάσεων σε μεγάλες σκηνές σε Ελλάδα (Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Θέατρο Badminton) και εξωτερικό. Είναι σταθερός συνεργάτης μεγάλων Φεστιβαλικών Θεσμών όπως το Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου (2001-2013) και το Φεστιβάλ Φωνητικών Συνόλων Παραδοσιακής & Λαϊκής Μουσικής (2010-2014).

Με τον Νίκο Ανδρουλάκη

Επιπροσθέτως είναι σημαντικός συνεργάτης σε επιτόπιες καταγραφές Παραδοσιακής Μουσικής που οργανώνονται από σχετικούς Φορείς (Λύκειο των Ελληνίδων, Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, Ερευνητικό Κέντρο Ελληνικού Τραγουδήματος), έχοντας την ηχητική επιμέλεια στις μουσικές συλλογές που εκδίδονται.

Ο Γιάννης Συγλέτος είναι από τους μόνιμους συνεργάτες του ΕΡ.Κ.Ε.Τ. από την αρχή της ιδρύσεως του Φορέα στο πλαίσιο της κάλυψης μουσικών παραστάσεων ή παρουσιάσεων και φεστιβαλικών εκδηλώσεων, καθώς και των ηχητικών του καταγραφών.

2012 στο Μέγαρο μουσικής με τους Μιχάλη Μακρή, Παύλο Τούτουζα, Νικόλαο Βαφειάδη

Δείτε τον Γιάννη Συγλέτο στο facebook.

Πηγή: http://erket.org/el/erket/partners.html

Φωτογραφίες από το προσωπικό λογαριασμό facebook του Γιάννη Συγλέτου και από τις ιστοσελίδες erket.org, kritikaepikaira.gr, oebyx.gr

Δείτε παρακάτω ένα βίντεο με τη χωριανή μας Ελευθερία Μουλουδάκη από τους γιατρούς του κόσμου